( Bu şiir Art Cafede 3 farklı arkadaşın birbirlerinin ne yazdığına bakmadan aynı kağıda cümleler karalamasıyla oluşmuştur.)
Dalgakıran ruhumun zamansız alevi
Tuhaftım ve kararsız…
Yetim tablolar ordusu
Seni denizler kadar seviyor ama yüzme bilmiyorum.
Göbek bağımdı beni hayata birleştiren
Kayıp duyguların zalim tanrısı.
Kendime bir suikast düzenliyor ve devriliyorum
Damarlarımdaki kanımdır özgüvenim
Ana sütümün zehirli özü.
Epeycedir keskinleşti yalnızlığım.
Sensizdir dünyam, gel!
Ben, ben aslında sadece bir rüyayım.
Evimde bir cenaze arıyorum, onu aynada buluyorum.
Söyle bana Diego
Kefaretin koynundaki işveli kadın.
Gidilecek bir yer kalmadı küllerimden
Elitizmdi bizi mahveden belki de
Telsiz gitarın ritimsiz tınısı gibi
Senin kalbin çorak topraklarındır, buralarda yetişmez.
Ben; başı açık, bedeni kapalı olan ben.
Kutsal Meryem’in kayıp tanrısı
Kurtuluş inkarda yahut intiharda.
Keskin hatlarımın bana verdiği umursamazlık
Vahşiliğimin masum kurbanı, Lilith!
Senin madenin ağırdır, altında kalınır.
Mumsuz bir şamdanın yalnızlığıydı hepsi.
YAZANLAR:
EMİNE TEZCAN
RAMAZAN UMAK
VE BEN.
